Toen ik net bij de politie ging werken ( ja, het is echt werken) deed de politie alles. Alles wat op haar pad kwam, alles wat werd aangedragen door de burger, alle klussen knapten we op. Of we er nou zin in hadden of niet. Of we er mensen voor hadden of niet. Of het eigenlijk nou wel of geen politiewerk was of niet. Want heel veel mensen en bedrijven hebben geprofiteerd van het feit dat de politie, met haar 24/7 zorg, toch open was. De politie knapte het wel op. En dat resulteerde dus in het wegbrengen van zwervers naar een opvang ( nu kunnen ze de bus nemen of gaan lopen) het opvangen van psychisch gestoorden( nu komt daar een gediplomeerde crisisdienst voor die de goede man niet gek genoeg verklaart) en het opvangen van gevonden katten ( en een bureau vol met vlooien).
Een paar jaar geleden kwam de kerntakendiscussie pas goed op gang. Wat is nu wel politiewerk en wat niet? Sloten openen van auto’s? Gevonden voorwerpen? Slecht nieuws overbrengen bij overlijden? Allemaal niet. De politie heeft als kerntaak: boeven vangen. En of je het wilt toegeven of niet, we doen dat met enige regelmaat.
Vandaag was ik weer belast met leiding over de noodhulp. Een rustige ochtend, die mij de gelegenheid gaf om een map met arrestatiebevelen mee te nemen en eens wat huisbezoeken af te leggen. Als je je boete niet betaalt, wordt deze nadat hij een aantal malen verhoogd is, ter inning naar de plaatselijke politie doorgestuurd. Die mag dan aan de deur komen vertellen dat pappa een tijdje niet thuis slaapt, of dat pappa juist een hele tijd thuis slaapt, want zijn auto is zojuist op een sleeptruck geladen en de rekening daarvoor mag papa zelf betalen! Vanmorgen dreigde ik dus ook van zo’n wanbetaler twee auto’s af te laten takelen en voor dat je het wist kwam meneer van zijn werk met een dikke tiet met geld zijn boetes betalen. De tamtam en rooksignalen werken dus soms toch nog!
Een collega van mij had een hennepplantage ontdekt in een zeer onwaarschijnlijke locatie. Ga ik verder niks over zeggen, want ik wil niemand op verkeerde ( of goede) ideeën brengen. Een kleintje maar, 50 planten of zo. Maar dat brengt toch een leuke zakcent op tafel. Een gespecialiseerd bedrijf komt dat opruimen. Ook dat is een gevolg van de kerntakendiscussie. Vroeger moest de politie dat zelf doen. Zelf breken, afvoeren en vies worden. Nu komt daar een gespecialiseerd bedrijf voor met een ontzettend gemoedelijke voorman, die nooit te beroerd is om voor zijn personeel – en de agenten erbij – een patatje of een broodje te betalen. Want hij wordt stinkend – in meer dan één betekenis – rijk van de kerntakendiscussie. Zeg nou zelf, dan kunnen een paar patatjes op jaarbasis er best af toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten