Het zal wel aan mij liggen en misschien ben ik altijd een braaf jongetje geweest – anders was ik natuurlijk nooit politieman geworden – maar ik heb nooit aangetrokken gevoeld tot drugs. Ik rook niet – nooit gedaan ook. Ik verlies niet graag de controle over mezelf, hoewel ik een koud biertje op een warme zomerdag niet zal laten staan. Ik ga dan natuurlijk niet meer rijden, maar die gedachte is gelukkig gemeengoed geworden.
Daarom sta ik er van te kijken dat zoveel jongeren tegenwoordig veel softdrugs gebruiken. Het is iets uit onze cultuur dat langzamerhand uit de hand gelopen is: het gedoogbeleid. Alles moest maar kunnen. En natuurlijk is het allemaal niet goed geregeld. We stoppen enerzijds heel veel tijd en geld in de opsporing van hennepplantjes ( en met goede reden, want als je ze soms vindt, is het vaak een beginnende brand door een knullig aangelegde elektrische installatie) maar een softdrugverkooppunt werd destijds op voorspraak van de gemeente in mijn werkgebied gevestigd, onder het mom dat dit de straatverkoop en plantages negatief zou beïnvloeden. Ja dag! Zou zo iemand echt met twee benen in de maatschappij staan? Ja, waarschijnlijk wel, want de goede man of vrouw wilde zelf natuurlijk óók een jointje nemen op zijn tijd.
Gisterenavond betrapte ik twee jongens op het roken van een joint op straat. Voor de goede orde, het gedoogbeleid heeft zich altijd toegespitst op het kopen van softdrugs en het daarna meenemen naar huis om er daar van te ‘genieten’. Dat vervolgens half Nederland niet kon wachten met roken en het spul op straat ging oproken met alle overlast van dien, was een ongewenst gevolg. De gemeente heeft de APV gewijzigd en bepaald dat het op straat niet langer toegestaan is om softdrugs voorhanden te hebben of te gebruiken. Dat gaf de politie een redelijk krachtig handhavinginstrument, alleen maar om er achter te komen dat de handhavers bij het openbaar ministerie daar niet in mee wilden gaan, want die lustten kennelijk ook op zijn tijd een joint en keken met weemoed terug op hun eigen jeugd, toen alles nog mocht en kon. Die strijd lijkt de lokale politiek inmiddels te gaan winnen, maar niet zonder slag of stoot.
Want " een tevreden roker is geen onruststoker" maar heb je wel eens zo’n plek gezien waar jongeren regelmatig bij elkaar komen om softdrugs te roken? De plek is bezaaid met lege wietzakjes, blikjes, en het ergste van alles, dikke klodders spuug over de volle lengte en breedte, omdat schoftdrugsgebruik op de speekselklieren werkt. Lekker fris hoor…..
Neem het maar lekker mee naar huis en bezorg je ouders een ‘trip down memory lane ‘ zoals de Duitsers dat zeggen…kijken of ze dan nog zo tolerant zijn als ze vroeger hun eigen ouders toewensten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten