Het rommelt in politieland. Dat zal niemand ontgaan zijn. Afgezien van alle discussies over wel harder optreden of niet en bezuinigen of niet, en waarop dan? Gaan de reorganisaties gewoon door. Dat is een hobby van de overheid en bij de politie zeker. Zo krijgt een team als het even meezit, om de twee jaar een nieuwe wijkchef. Soms is dat een ervaren rot die door de rangen heen zichzelf heeft opgewerkt, maar soms weet de goede man of vrouw van toeten nog blazen. En zodra de nieuwe chef er is, moeten dingen anders. Beter. Efficiënter. Gewoon, omdat zo’n man of vrouw, als de vertrektijd is aangebroken achterom wil kunnen kijken en weten dat hij iets veranderd heeft. Ten goede of te slechte doet er even niet toe. Een collega van mij noemde dat ooit "meeuwengedrag". Ze fladderen naar binnen met veel gekrijs en misbaar, schijten de boel onder en vliegen weer verder…
Hoe dan ook, zelfs op regioniveau en districtsniveau wordt er gereorganiseerd. Regio’s verminderen het aantal districten. Districten voegen wijkteams samen of trekken ze juist uit elkaar. Zo ziet het er naar uit dat – als de lokale en landelijke politiek het eens worden – de gemeente waarin ik werk veel groter gaat worden. Dat heeft ook gevolgen voor de wijkteams, want het gedeelte dat we erbij krijgen, is nu nog de verantwoordelijkheid van een buur-wijkteam. Wel dezelfde regio. En dan? Komen zij naar ons? Gaan wij naar hun? Hoe zit het met het personeel? Houden we voldoende auto’s over om ergens te kunnen komen? En wie wordt er chef? Vragen te over. We moeten het afwachten. Ondertussen zijn wijkteams allemaal kleine koninkrijkjes. Daar kwam enige tijd geleden verandering in toen we een nieuwe districtschef kregen, en pittige dame die vond dat we meer samen moesten werken. Helaas moest ze haar baan opgeven vanwege gezondheidsredenen en vervielen we allemaal in de gebruikelijke lethargie, maar even leek het erop dat we echt samen een district werden.
Omdat ik als één van de vele nevenfuncties captain van ons biketeam ben – nu nog vier bikers, en als de jongere garde de gezondheids- en fitheidstest doorstaat, worden het er zes – roep ik al heel lang dat bikers ook over de grenzen van het wijkteam, ja, zelfs van het district ingezet moeten kunnen worden als de situatie daarom vraagt. En nu schijnt iemand hogerop dat gebed verhoord te hebben, want volgende week ga ik fietsen in een stadje ten zuiden van ons, waar een veemarkt wordt gehouden met een aantal festiviteiten er omheen. Ik verheug me er wel op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten