Vrijdag was zo’n dag dat niemand echt zin had om veel te doen. Dat komt in de beste beroepen voor, dus ook in dat van mij. Einde van de week, vrij weekend, je kent dat wel. En als je om het andere weekend moet werken, ga je dat vrije weekend steeds meer waarderen. We zijn er op uit geweest om wat verkeerscontroles te houden. Dat leverde één hele boze meneer op die vond dat hij wel daar mocht rijden waar de rest van Nederland dat niet mocht. Hij had een hele dure auto en een hele dure naam en misschien dacht hij daaraan het recht te ontlenen boven de wet te kunnen staan. Is het u ook wel eens opgevallen dat, hoe groter en duurder de auto, des te minder vaak de richtingaanwijzers schijnen te werken? En dat ze maar moeilijk op de rechterbaan van de snelweg kunnen rijden, net alsof de motor daar niet goed werkt?
Na wat administratief werk – iets wat steeds meer tijd opslokt en met het nieuw in te voeren systeem alleen maar meer tijd gaat kosten – ben ik met een collega er op uit gegaan om een anonieme melding van een hennepplantage te onderzoeken. We hebben niets aangetroffen, maar geven de moed niet op. We hebben een helicopter gecharterd die binnenkort gaat kijken. Boeven, weest gewaarschuwd! In de middag troffen we een mevrouw in een bushokje die desgevraagd haar eigen naam niet wist. En ze had geen legitimatie bij zich. En ze sprak alleen maar gebroken Engels – of deed alsof. Ze belde voor ons haar echtgenoot, maar die zei dat het alleen maar een vriendin was. Reden voor wat meer onderzoek. Toen ook nog bleek dat ze toch wel een identiteitsbewijs bij zich had maar dat die niet van haar was, moest ze mee naar het bureau. Dat veroorzaakte tranen met tuiten, want uit het werelddeel waar ze vandaan kwam, heeft de handhaving nou niet bepaald de naam van menslievendheid en genade. Op het bureau kwamen we niet echt veel verder, behalve dan een waarschijnlijke naam. De vreemdelingenpolitie nam de zaak over, maar dan moesten we haar wel eerst naar Utrecht brengen. Zij zijn de experts dus waarom zouden wij proberen het wiel opnieuw uit te vinden? We hebben haar naar Utrecht gebracht terwijl de vrouw ons smeekte haar vrij te laten. Dat deed me toch wel wat, hoor. Ik hou me aan de wet en zorg ervoor dat anderen dat ook doen – ongeacht afkomst, ras of geloof. Maar iemand die de armoede ontvlucht om hier als schoonmaakster te komen werken en geld naar huis stuurt om daar haar familie te ondersteunen, doet in mijn ogen weinig kwaad. Dan betaalt ze geen belasting, so what? Waarom ik haar dan meegenomen heb? Omdat ik gezworen heb de wet te handhaven. Niet omdat het de wet is, maar wel omdat ik zeker weet dat als we ons niet aan de wet zouden houden, het een zooitje zou worden. Ik houd ontzettend veel van mijn werk, maar soms hoef ik het niet leuk te vinden. Dan moet ik het gewoon dóen.
Met een lichte vertraging aan mijn vrije weekend begonnen. Even helemaal geen handhaving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten