Gisterenavond was de afsluiting van het vaarseizoen. Een groot aantal versierde boten volgt een min of meer vaste route over de plassen, met luide muziek, vrolijke feestgangers en voldoende spriritualïen. Het wordt "de nacht van Neptunus" genoemd. Meestal het eerste weekend in september gevierd door mensen die inderdaad alleen maar een feestje willen vieren – tegen alles in. Vergunning aanvragen? Dat hoefde de afgelopen 20 jaar toch ook niet? Veiligheid? Alles gaat toch altijd goed? Doe niet zo moeilijk, mensen.
De afgelopen 20 jaar is er wel het één en ander veranderd. De eisen aan evenementen zijn veranderd – en het trieste effect hebben we onlangs gezien als dingen niet goed geregeld zijn. Wat kan er nu gebeuren met, laten we zeggen, 150 versierde bootjes, een 1000 veelal erg dronken mensen op water waar onder water gaten van 40 tot 70 meter diep zijn en de gemiddelde schipperskwaliteiten niet om over naar huis te schrijven zijn? Niks toch? Nou dan, maak je niet zo druk politieman!
Ik ben helemaal geen voorstander van het regelen van een vergunning omdat het nu eenmaal moet. Maar het dwingt mensen wel om na te denken over dingen. Is er voldoende veiligheid ingebouwd? Wat als er iets fout gaat? Kunnen we dan afdoende reageren? En de hulpdiensten krijgen ook een zegje in het plan. Hoeveel mensen moeten we inzetten. Hoe gaan we te werk in geval van een calamiteit. Wat als Pietje te veel heeft gedronken en geeft Jantje in een lollige bui een duw in de verkeerde richting? Want voordat opgemerkt wordt dat Jantje overboord is geslagen, is Jantje al lang en breed in ernstige nood – onderkoeling en alcohol gaan niet samen en geeft nare effecten.
Het was weer een fraai staaltje van improvisatie van de kant van de gemeente en de hulpdiensten. De gemeente verleende de vergunning een week van tevoren, waarbij er dus geen overleg met de politie was geweest. De politie heeft dezelfde avond omstreeks half acht – een uur voordat alles van start zou gaan – nog even snel zaken geregeld. Verbindingen, bemanning, wat doen we als -? Maar eigenlijk zou het niet zo moeten zijn. En Ja, het is weer goed gegaan. Op die ene schipper na waarvan gezegd werd dat hij dronken was – een ademtest wees het tegendeel uit. Dat de man een passagiersboot bestuurt zonder de vereiste papieren en bovendien medisch ongeschikt is laten we maar even buiten beschouwing. Want als je hem meeneemt, wie gaat dan een schip van 30 meter met 100 dronken gasten varen? Politiewerk is soms een oogje dichtknijpen om erger te voorkomen. Maar het jeukt wel. En die paar schippers die zonder verlichting varen. Maar meneer, het is vanmiddag kapot gegaan. En gaat u iedereen controleren of alleen mij? Ga boeven vangen, man!
Omdat ik met mijn twee lijnchefs op de boot zat, ging de discussie over respect. Mijn chef had het over een afstudeeropdracht waarbij hij met een aantal collega’s naar Marokko wilde afreizen om daar in de keuken van de politie te kijken en te leren hoe ze eventueel met problemen omgingen. Ik stelde voor het iets dichter bij huis te zoeken en in vakantietijd eens te gaan kijken in oorden als Lloret de Mar en Salou. Waar de Nederlandse jeugd -die anders een vreselijk grote muil heeft tegen de politie – inéénkrimpt als de Guarda Civil langskomt. Want ze weten donders goed dat ze gewoon met de houten matrak krijgen als ze zelfs maar scheef kijken – en protesteren is er echt niet bij! Eerst slaan en dan pas kijken wie er wat gedaan heeft.
Onderzoek wees uit dat de Nederlandse Politie als ‘te soft’ wordt ervaren. Als we dan werkelijk willen dat de Nederlandse Politie vaker harder optreedt en hier en daar eens een klap uitdeelt met de wapenstok, wel, dat kan. Maar misschien is het makkelijker om soms gewoon eens ‘ja meneer, u heeft gelijk’ te zeggen in plaats van te protesteren en te wijzen naar de zonden van de buurman in plaats van je eigen fouten te erkennen. Dat zou van respect getuigen. En dan hoeft respect – niet te verwarren met angst – niet voor te komen uit het gebruik van de wapenstok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten