Hoewel de Nederlandse Politie in mijn ogen veel te weinig oefent, zijn de oefeningen en trainingen díe we krijgen, de afgelopen jaren drastisch in kwaliteit verbeterd. Iets waar ik heel blij mee ben. De oefeningen zijn praktischer, op de realiteit toegespitst en worden door vakbekwame mensen gegeven. Ik weet ook wel waarom we niet meer trainingen krijgen: geen geld en geen tijd. Het is nu al ondoenlijk om de roosters sluitend te krijgen en er komt altijd wel iets tussendoor wat de zaak in de war stuurt. Wettelijk gezien krijgen Nederlandse politiemensen vier trainingsdagen, waarbij ook getoetst wordt of de vaardigheden nog op peil zijn. Is dat niet het geval, mag je je geweldsmiddelen inleveren en kun je bureaudienst gaan draaien.
Vandaag dus zo’n training. We zijn begonnen met toetsen van ambtsinstructie – wanneer mag je geweld gebruiken en aan welke regels ben je gebonden. Hoewel ik er niet voor geleerd had, had ik maar één fout. Het behoort ook parate kennis te zijn. Daarna schiettoets. Twee missers, maar wel geslaagd. Ik ben vaak veel te haastig met schieten. Als ik wat meer de tijd zou nemen zou ik alles raak schieten, maar ik laat me opfokken door de adrenaline. Omdat we nog wat tijd over hadden hebben we wat nieuwe procedures met schieten geoefend.
Er zit ook vaak een stuk theorie in zo’n trainingsdag. Dit keer kregen we een interactieve lezing van de Regionale Meldkamer, waarbij we zelf centralist mochten zijn en een casus hanteren. Zo zouden we meer inzichten krijgen in de dilemma’s waarmee centralisten worstelen maar ook aan welke zaken je allemaal moet denken. Instanties staan te dringen om theorielessen te geven. De afgelopen jaren hebben we zo al les gehad van de verkeerspolitie ( hoe om te gaan bij zeer ernstige ongevallen) de ambulance en AED-trainingen, sporen veilig stellen op een Plaats Delict enzovoort.
Na de lunch volgde dan een stukje casuïstiek. Hoe ga je veilig een gebouw binnen waar mogelijk een gewapende verdachte zit en hoe hou je die veilig aan. De trainingen hiervoor verlopen over het algemeen goed. Er wordt een plannetje gemaakt, en daar houden we meestal wel aan vast. Iedereen kent zijn taak en doet min of meer wat er van hem verwacht mag worden. Er is zelf een heuse Leider. Jammer dat er op straat vaak wat onbezonnen te werk wordt gegaan en niet zoals het op training geleerd is. En leiderschap, daar zijn we heel slecht in bij de politie. Da’s ook wel Nederlands, hoor. Niemand durft zich aan te melden om de leiding te nemen ( we zijn immers allemaal gelijk) maar als er dan toch iemand de moed heeft dit te doen is de rest er als de kippen bij om de leider te bekritiseren in zijn of haar beslissingen en meningen te spuien van "ik zou het zo en zo gedaan hebben". Had dan zelf de moed gehad om de leiding te nemen! Ik heb ooit eens ergens gelezen dat er in een trainingsruimte van de Britse Special Air Service een poster hangt van een kudde schappen waarbij als onderschrift staat: "Leid, volg, of maak dat je wegkomt!"
Als afsluiting van de dag in de dojo wat bokstraining gevolgd. Ik ben altijd kapot na zo’n dag. Je krijgt zoveel informatie te verwerken en er zit ook nog een stukje fysiek bij, dat het een wonder is dat ik de auto niet tegen een boom parkeer. Thuis ben ik vaak zo kapot dat ik eerst even een tukje inlas.
Ik ben dus dol op deze trainingen. Het is alleen jammer dat er collega’s rondlopen die deze dagen zien als een "uitje van de stichting". Ze komen opdagen zonder veiligheidsvest, zonder porto en klungelen maar een beetje aan. Ik heb altijd het motto uitgedragen: train zoals je vecht". Als je in de surveillancedienst zit, ga je toch ook niet zonder porto en vest de straat op? Net zoals die collega’s die – met name in de wintermaanden – de schietbaan betreden en gelijk hun jas en handschoenen uitdoen ( Pet afzetten? Wie draagt er nu nog een pet?) want op de schietbaan is het lekker warm. Leer nu eens schieten met al die kleding aan. Als het buiten vriest, regent en waait dreigt zich een vuurwapengevaarlijke situatie voor te doen – als je die waarschuwing al krijgt – dan doe je toch ook niet eerst even je jas uit in de hoop dat meneer de schutter even op je wacht? Nou dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten